بدن نمایی از کجا شروع می شود؟

هر اختلالی ،منشا دارد و علتی که در یک دوره از زندگی به وجود آمده و فرد را بعد ها دچارآن می شود .یکی از انواع اختلالات ، اختلال بدن نماییhttps://fa.wikirose.ir/w/index.php?title=%D8%A8%D8%AF%D9%86_%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C است که افرادی که دچار این مشکل می شود به نوعی تمایل دارند بدن خود در دید و نگاه افراد غریبه بگذارند.

بدن نمایی به تمایل فرد به نمایش اعضای جنسی بدن خود در ملاء عام گفته می شود. عورت نمایی انواع مختلفی دارد که از آن ها عورت نمایی در کلوپ های برهنه، عورت نمایی در برابر دوستان و عورت نمایی سیاسی به عنوان اختلال روانشناسی شناخته نمی شوند و نیازی به درمان ندارند. در زیر نوعی از عورت نمایی که به عنوان بیماری شناخته می شود و نیاز به درمان عورت نمایی دارد را توضیح می دهیم.

اطلاعات بیشتر در سایت ویکی رز https://fa.wikirose.ir/wiki/%D8%B5%D9%81%D8%AD%D9%87%D9%94_%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8Cمی باشد.

اختلال عورت نمایی، یک بیماری روانشناختی است که جزو اختلالات جنسی طبقه بندی می شود. در اختلال عورت نمایی، فرد به صورت ناگهانی و بی دلیل، آلت تناسلی خود را برای رهگذران و یا افراد ناشناس به نمایش می گذارد. فرد با عورت نمایی لذت می برد ولی لزوما این لذت به ارگاسم تبدیل نمی شود.

بر اساس تحقیقات انجام شده، عورت نمایی به خاطر جلب توجه جنس مخالف به جهت انجام رابطه جنسی صورت نمی گیرد بلکه فرد با انجام این کار، تحریک شده و آماده خودارضایی می شود. تفاوت این افراد با افراد مبتلا به سادیسم این است که مبتلایان به بیماری عورت نمایی تمایلی به برقراری رابطه جنسی با شخص ندارند و صرفا از انجام این کار لذت می برند.

نشانه های تشخیص عورت نمایی

بر اساس معیارهای ذکر شده در کتاب DSM5 انحراف جنسی عورت نمایی یا exhibitionism درصورتی قابل تشخیص است که نشانه های زیر در فرد دیده شود:

تخیلات جنسی قوی و یا رفتارهای عورت نمایی به افراد ناشناس در طول دوره حداقل 6 ماهه انجام شود.

عورت نمایی فرد باعث ناراحتی شدید یا بروز مشکلات بین فردی شود.

همچنین سازمان بهداشت جهانی برای تشخیص عورت نمایی، نشانه های زیر را ملاک قرار داده است:

فرد تمایلی همیشگی یا دوره ای برای نشان دادن آلت جنسی به بیگانه ها دارد و معمولا این اتفاق با برانگیختگی جنسی و درمان خودارضایی همراه می شود.

عورت نمایی بدون دعوت افراد شاهد انجام شود.

ملاک های کلی اختلال رجحان جنسی وجود داشته باشند:

فرد به طور مکرر دچار امیال جنسی عمیق مربوط به فعالیت ها و یا اشیاء شود

شخص بر اثر این امیال رفتار غیرعادی بروز دهد و دچار ناراحتی زیاد شود.

رجحان غیرعادی فرد حداقل 6 ماه ادامه داشته باشد.

علت بیماری عورت نمایی

از دلایلی که بیشتر درباره اختلال عورت نمایی گفته می شود، وجود مشکلات و آسیب های شخصیتی و روانی در دوران کودکی فرد است یا سرزنش های بیش از حد اطرافیان که باعث شده است فرد برای غالب شدن بر این سرزنش ها و حقارت ها و به نوعی برای دریافت یک قدرت کاذب، اقدام به عورت نمایی کند.

مطالعات نشان می دهد که احتمال انجام عورت نمایی در افرادی که در کودکی خصوصا در مقابل جنس مخالف زیاد برهنه بودند بیشتر از سایرین است. ترشح زیاد تستوسترون، ضربه به سر و لوپ تمپورال و همچنین برخورد نامناسب و خشونت بار هنگامی که کودک در خانه آلت جنسی خودش را به نمایش می گذارد هم از دلایل دیگر بیماری عورت نمایی هستند.

عورت نمایی جلوی مدرسه دخترانه

نکاتی درباره اختلال بدن نمایی یا عورت نمایی

این اختلال معمولا در مردان در نوجوانی شناخته می شود و تشخیص آن از کنجکاوی جنسی دشوار است.

تکانه های این بیماری در اوایل بزرگسالی یا اواخر نوجوانی رخ می دهند.

این اختلال با افزایش سن شخص دچار تغییر می شود و به ناراحتی ذهنی، بیماری های روانپزشکی و تکانشگری جنسی مرتبط می شود.

افراد عورت نما معمولا در جلوی مدارس دخترانه، مراکز خرید یا پارک ها این کار را انجام می دهند.

خودارضایی کردن به نحوی که جنس مخالف آن ها را ببیند هم از زیرمجوعه های عورت نمایی به حساب می آید.

عورت نمایی خفیف به صورت پوشیدن لباس های تحریک کننده و نمایش بخش هایی از بدن خودش در افراد بروز می کند.

درمان عورت نمایی

به طور معمول ترکیبی از درمان های دارویی و روان درمانی است که بر اساس تشخیص درمانگر مربوطه میزان هریک از آن ها مشخص می شود. همچنین گروه درمانی هم به عنوان یک روش موثر برای درمان عورت نمایی شناخته می شود زیرا فرد متوجه می شود که او تنها نیست و مشکل او یک اختلال شناخته شده می باشد.

به دلیل این که دلایل عورت نمایی بسیار متعدد و پیچیده هستند، درمان آن نیز با پیچیدگی های زیادی همراه خواهد بود و درصورت همکاری نکردن بیمار، شرایط درمان بسیار سخت خواهد شد. در بیشتر موارد، فرد مبتلا به اختلال عورت نمایی، متوجه وجود اختلال نیست مگر در شرایط خاصی که با برخورد قانونی یا دادگاه مواجه شود.